Tarnowo Pałuckie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tarnowo Pałuckie
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Mikołaja (widok z DW251)
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

wągrowiecki

Gmina

Wągrowiec

Liczba ludności (2005)

150

Strefa numeracyjna

67

Kod pocztowy

62-105[2]

Tablice rejestracyjne

PWA

SIMC

0532205

Położenie na mapie gminy wiejskiej Wągrowiec
Mapa konturowa gminy wiejskiej Wągrowiec, po prawej znajduje się punkt z opisem „Tarnowo Pałuckie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Tarnowo Pałuckie”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Tarnowo Pałuckie”
Położenie na mapie powiatu wągrowieckiego
Mapa konturowa powiatu wągrowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Tarnowo Pałuckie”
Ziemia52°49′54″N 17°16′36″E/52,831667 17,276667[1]

Tarnowo Pałuckiewieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, w gminie Wągrowiec. Leży na trasie szlaku cysterskiego.

Tarnowo Pałuckie uzyskało lokację miejską przed 1370 rokiem, zdegradowane przed 1400 rokiem[3]. Wieś duchowna Tarnowo, własność opata cystersów w Wągrowcu pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kcyńskim województwa kaliskiego[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Dwór

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 139019
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1295 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 76-77.
  4. Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 247.